Ujeżdżalnia, zwana pierwotnie Rajtszula (reitschule z języka niemieckiego oznacza szkołę jeździecką), została wzniesiona za czasów pierwszego ordynata Alfreda I Potockiego w latach 1828-1830.
Autorem projektu w stylu klasycystycznym był architekt Ludwik Bogochwalski. Do dzisiaj zachował się rejestr kosztów budowy oraz oryginalny plan.
Gmach zaprojektowany został na planie prostokąta z absydami przy krótszych bokach. Na fasadzie zwraca uwagę dekoracyjny fryz z końskich łbów połączonych girlandami autorstwa Antoniego Baumana. Co druga końska głowa posiada zbroję. Pomiędzy dużymi półokrągłymi oknami znajdują się płaskorzeźby z wieńcami laurowymi. Dłuższe elewacje podzielone są na siedem oraz na pięć osi. Na ścianie od strony kortów tenisowych znajduje się półokrągła wnęka. Wewnątrz ustawiono marmurową figurę bogini łowów Diany z jeleniem (kopia starożytnej rzeźby z Luwru). U góry widoczny herb Potockich Pilawa oraz inicjały Elżbiety i Romana Potockich z czasów odnowienia Ujeżdżalni.
Ujeżdżalnia pierwotnie służyła do tresury koni. Była także miejscem do nauki jazdy konnej i treningów, niezależnie od pogody. Gruntowny remont Ujeżdżalnia przeszła w czasach Romana i Elżbiety Potockich. Po jego zakończeniu w 1903 roku wnętrze budynku zyskało podwyższone loże dla widzów wokół areny. Podobnie jak w Zamku, na początku XX wieku zainstalowano elektryczne oświetlenie pochodzące z własnej elektrowni Potockich.
Po II wojnie światowej Ujeżdżalnia aż do 2007 roku służyła jako hala sportowa.
